(foto Geert Mak: Vincent Mentzel)

Het jaar 1672 staat in Nederland bekend als het Rampjaar. De Republiek werd van drie kanten bedreigd: vanuit Frankrijk door de Zonnekoning Lodewijk XIV, vanuit Engeland en vanuit de Duitse bisdommen Keulen en Münster (Bommen Berend).

Geert Mak weet als geen ander verbanden te leggen tussen de gebeurtenissen tijdens het rampjaar en de ontwikkelingen die hiertoe geleid hadden. Maar ook legt hij verbanden met het heden. 1672 is het verhaal van botsende ideologieën: de absolute monarchie tegenover de relatief vrije burgerrepubliek. Beide waren in die tijd succesvolle formules, beide systemen vielen een eeuw later uiteen tegenover de kracht en de energie van de Franse en Amerikaanse revoluties. Alleen, waarom gebeurde dat ook met die, in onze ogen, juist zo moderne Republiek? Als die een voorloper was van de Verenigde Staten en de EU, wat waren dan de zwakke punten? De voortreffelijkheid van de Zonnekoning, onze vijand, werd aan het Franse hof en algauw ver daarbuiten gevierd met muziek en dans. Dat ging zelfs zo ver dat nog vóór de vrede getekend was die muziek (minus een paar al te expliciete verwijzingen naar Lodewijks successen in Nederland) al te horen was in de Amsterdamse Schouwburg. Heel Europa vreesde, maar bewonderde vooral de Franse koning en zijn hofcultuur, een bewondering die grote gevolgen heeft gehad voor de muziekgeschiedenis.

Concerto d’Amsterdam speelt muziek uit Frankrijk, Engeland, Duitsland en natuurlijk Nederland, die een relatie heeft met het Rampjaar 1672. Er zal muziek klinken van Sweelinck (mein junges Leben hat ein End) en Hacquart (Harmonia Parnassia), van Biber (la Battalia), Purcell (Come ye sons of Art), Lully (uit de opera Isis) en Charpentier (de ‘Eurovisie tune’). Het programma zal een afwisseling zijn van muziek en verhalen in onderlinge verwevenheid. Naast Geert Mak speelt Concerto d’Amsterdam (14 musici) onder leiding van zijn concertmeester Stefano Rossi.